Dziś chcemy sie z wami podzielić nagraniem o Brazylijskich ŚMK zawierającym parę zdjęć o historii ruchu w tym kraju.
Pozdrawiamy
Szkolenie
Pierwsze spotkanie szkoleniowe ŚMK- Mozambik 2016r.
Niedawno miałem okazję uczestniczyć w pierwszym spotkaniu formacji ŚMK w Mozambiku. Zostałem tam zaproszony w ramach szkolenia i nawiązywania dialogu z koordynatorem tamtejszej wspólnoty oraz aby podzielić się moim doświadczeniem. Podczas tego spotkania otrzymałem szansę spojrzenia na Boga jako Miłosiernego Ojca. Pomogło mi to zajrzeć w głąb mojego umysłu i dojrzeć pewne sprawy, o których póżniej dyskutowaliśmy.
Po dniu osobistej refleksji, modlitw i dzielenia się swoimi przemyśleniami, oraz doświadczenia Bożego miłosierdzia i odpoczynku, kontunuowaliśmy nasze spotkanie podsumowując rok 2015. Najpierw rozmawialiśmy o strukturze tamtejszej społeczności, zrealizowanych projektach: stołówce szkolnej, sprzedaży rękodzieła oraz o następnym projekcie w Cabaceira. Nastepnie poruszylismy tematy animacji misyjnych, działalności duszpasterskiej, spraw ekonomicznych, oraz przyjazdów i wyjazdów w ramach społeczności.
Kolejnym punktem spotkania było wystąpienie brata Luisa (Doradca MCCJ dla grupy ŚMK w Mozambiku). Wspomniał on o wadze naszego powołania jako świeckich misjonarzy , ponieważ nasza praca na misjii jest niezwykle istotna i dzięki niej możemy wspierać i pomagać księżom którzy tam posługują oraz naszym braciom i siostrom. Także św. Daniel Comboni wspominał o tym, że świeccy są integralna częścią każdej misji.
Całe spotkanie zakończyliśmy wspólnym posiłkiem, gdzie miałem okazję spróbować wybornych zielonych pomidorów (w Meksyku robi się z nich ostry korzenny sos) i uczestniczyć w wesołej rozmowie na temat tradycyjnych potraw z różnych części świata.
Arnaldo Inasio Sualehe
Kolejna Świecka Misjonarka Kombonianka posłana do Afryki – Nova Contagem, Minas Gerais, Ipê Amarelo
…I Bóg powiedział “Nie podchodź bliżej, zdejmij sandały z nóg, bo ziemia na ktorej stoisz jest święta.” Fragment ten idealnie wpisuje się w życie Priscilli Garcia, jej równiez Bóg nakazał porzucić dotychczasowe życie, “wypasanie owiec” i ruszyć dalej, i podobnie jak w Biblii gdzie gorejący krzew się nie spalił, tak serce misjonarza, ciągle płonie lecz nigdy sie nie spala.
Priscilla, powtórzyła słowa z Księgi Wyjścia (rodział 13): Tak, pójdę do dzieci Izraela i powiem im: “Bóg Waszych ojców przysłał mnie do was…” Tego dnia – 28 Lutego 2016 roku, z błogosławieństwiem Bożym, oraz ojca prowincjała z Alcides w obecności społeczności parafialnej Marii Panny z Aparecida, Priscilla Garcia została posłana na 2 lata do Afryki. Mozambik wraz ze swoją kulturą czeka tam na nią, czeka również Bóg. My zaś tu w Brazylii będziemy podlić się za jej misję i wszystkie misje w Afryce.
Lourdes ŚMK Brazylia
Święta Wielkanocne – ŚMK, Hiszpania 2016
“Posłany aby miłosierdziem uleczyć zraniony świat” – pod takim hasłem Grupa ŚMK z Hiszpanii obchodziła w Madrycie Triduum Paschalne.
To był bardzo intensywny czas wypełniony modlitwą, śmiechem, dzieleniem się myślami i marzeniami, a przede wszystkim budowaniem rodziny i uczeniem się życia we wspólnocie.
ŚMK, Hiszpania
Mój czas w Londynie
Minął już miesiąc odkąd przybyłam do Londynu. Jestem tutaj po to, by uczyć się języka angielskiego, który będzie mi potrzebny na misji w Etiopii. Przebywam w domu Misjonarzy Kombonianów w dzielnicy Notting Hill. Ojcowie od początku są dla mnie bardzo mili i pomocni w mojej nauce. Każdego dnia spędzamy razem czas przy posiłkach, na modlitwie i w czasie Mszy Świętej. Doradzają, pozwalają mi codziennie czytać czytania na Mszy Świętej i poprawiają moje błędy. Są wyrozumiali, gdy czegoś nie rozumiem. Na szczęście takich sytuacji z biegiem czasu jest coraz mniej.
Staram się dobrze wykorzystać ten pobyt w Anglii. Rano chodzę do szkoły językowej, natomiast popołudnia i wieczory mam do swojej dyspozycji i zwykle poświęcam je nauce. Jednakże wciąż największy problem stanowi dla mnie rozmawianie z ludźmi, dlatego też szukam wielu okazji , by ćwiczyć angielski w praktyce. Zwykle przynajmniej raz w tygodniu, spotykam się ze znajomymi z mojej szkoły, na kręglach, spacerze, czy w kawiarni. Możemy poznawać siebie nawzajem, ćwiczyć angielski, a ponadto spędzić mile czas. Są to ludzie z różnych państw i kontynentów, więc jest bardzo ciekawie i różnorodnie. Ostatnio odkryłam, że w różnych częściach Londynu są organizowane konwersacje dla osób, które uczą się języka. Znalazłam jedno miejsce, gdzie mogę w każdy piątek za darmo uczestniczyć w takiej dyskusji. Raz w tygodniu chodzę też na spotkania grupy „Soul Food”, gdzie wspólnie się modlimy, rozwijamy się duchowo, słuchamy konferencji i dzielimy się swoją wiarą z innymi.
W Londynie oprócz wspólnoty Ojców Kombonianów, mieszkają również Siostry Kombonianki. Miałam już okazję poznać część z nich. Niestety nie wszystkie były obecne, kiedy zawitaliśmy u nich pewnego dnia wraz z dwoma ojcami bez zapowiedzi. Siostry oczywiście nas dobrze przyjęły, poczęstowały kawą i ciasteczkami i porozmawialiśmy sobie nieco. Zaprosiły mnie na kolejne spotkanie, kiedy będą miały trochę więcej czasu. Myślę, że warto dbać o nasze rodzinne komboniańskie więzi.
Londyn jest miastem wielokulturowym, bardzo zróżnicowanym i tętniącym życiem. Pozwiedzałam już sporo miejsc, różne słynne ulice, budynki, parki, muzea. Na placach uliczni artyści pokazują swoje zdolności, nowoczesne i multimedialne muzea są pełne niezwykłych eksponatów, pałace, piękne stare budynki i pomniki przywołują historię, kolorowe neony zachęcają do zakupów, restauracje i puby na brak klientów narzekać nie mogą, a ulicami spacerują tłumy przechodniów. To wszystko razem zachwyca, imponuje, ciekawi, ale z drugiej strony trochę męczy, zwłaszcza ścisłe centrum miasta, gdzie jest masa ludzi, straszny przepych i hałas. A na ulicach między tym wszystkim siedzą, czasem śpią lub żebrzą o pieniądze bezdomni. Myślę, że właśnie ten widok męczy mnie najbardziej.
Madzia Fiec
