Ameryka
Wielkanocne warsztaty misyjne
Potwierdzamy, że Bóg jest miłością i miłosierdziem i że młodzi ludzie są zaangażowani w pomoc cierpiącym.
Grupa Świeckich Misjonarzy Kombonianów z Guadalajary przyjęła zaproszenie ojca Gustavo Covarrubias i ojca Davida Tena do uczestnictwa w warsztatach misyjnych w Tala Jalisco. Dołączyliśmy do grupy młodych „Exodus”. Przygotowania były prowadzone już od paru tygodni, poprzez czytania i rekolekcje, podczas których ustaliliśmy z młodzieżą i ojcami program pracy. Zadbaliśmy o dobrą logistykę, tworząc harmonogram, przygotowanie materiałów, a także różańców, aby je oferować chorym, a oprócz tego ustaliliśmy instrukcje w przypadku, gdyby ktoś chciał się wyspowiadać, przyjąć komunię lub sakrament namaszczenia chorych.
W czasie Wielkiego Tygodnia, codziennie rano udawaliśmy się indywidualnie do centrum katechetycznego, żeby pomóc katechistom w przekazaniu głównego tematu tygodnia, czyli Miłosierdzia. Zajmowaliśmy się wtedy głównie dziećmi, prowadząc warsztaty lub bawiąc się z nimi. Do południa dzieliliśmy się w grupy 6-7 osobowe, aby iść do szpitala, domu opieki i wiezienia.
Odwiedzaliśmy pacjentów leżących w łóżkach w szpitalu, razem modliliśmy się i śpiewaliśmy. Chorzy doceniali naszą obecność, niektórzy dzielili się z nami swoim życiem, opowiadając o swojej chorobie i o relacjach z rodziną. Na początku młodzi pełni entuzjazmu chcieli pokazywać sztuczki magiczne, przebierać się za klownów i chociaż nie było to możliwe, stworzyliśmy atmosferę pełną życia. Spędziliśmy ponad godzinę z pacjentami, którzy nie chcieli nam pozwolić odejść. Wręczyliśmy listy ze słowami wsparcia dla chorych i gratulacjami dla mam, które niedawno urodziły dzieci.
W domu pomocy było podobnie, staraliśmy się z każdym zamienić kilka słow. Spotykaliśmy się ze starszymi osobami, modliliśmy się z nimi, czytaliśmy Pismo Św., przeprowadzaliśmy warsztaty, zabawy integracyjne lub graliśmy w gry planszowe. Ci ludzie przyjęli nas z wielką otwartością i zaufaniem, dzielili się z nami swoimi smutnymi i radosnymi chwilami, których doświadczyli w życiu. Pomoc Ducha Św. oświecała nas i była obecna w słowach miłości i pokoju.
W więzieniu mogliśmy zobaczyć się tylko z grupą osadzonych. Przeprowadziliśmy z nimi warsztaty oraz refleksje nad fragmentami Pisma Św., takimi jak przypowieść o synu marnotrawnym, fragment ewangelii o ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa. Jednym z punktów było czytanie listu adresowanego do papieża Franciszka przez Korpus Dyplomatyczny Juareza. Niektórzy z więźniów przystąpili do sakramentu pokuty, ojciec David odprawił również mszę św. Następnie zjedliśmy razem posiłek, żeby wyrazić tym jedność i wspólnotę. Nasza obecność dodała im otuchy, nadziei i rozbudziła pragnienie pójścia naprzód.
Wieczorami rodziny przyjmowały nas do swoich domów, żeby dać nam coś do jedzenia, zawsze były to najlepsze rzeczy, które mieli. Po posiłku szliśmy do kaplicy, dzieliliśmy się na małe 3, 4 – osobowe grupy, żeby rozmawiać z młodymi ludźmi i dorosłymi o Triduum Paschalnym i Miłosierdziu Boga oraz o ich zaangażowaniu i uczestnictwie w tych wydarzeniach.
Każdy z nas uczestniczył w Triduum Paschalnym w innej kaplicy, jedynie niektórzy spotkali się na krótko w Wielki Piątek podczas Drogi Krzyżowej w centrum parafii.
Nasze doświadczenie było piękne, poznaliśmy zdrowych, młodych ludzi o ogromnej wrażliwości, którzy mieli wiele pomysłów na pomoc innym. Wierzymy, że i oni byli szczęśliwi dzieląc się z nami oraz z pracy, którą wykonaliśmy. Dostosowaliśmy się do pracy w grupach i mogliśmy doświadczyć ich odpowiedzialności w tym, co robili. Byli bardzo uważni i troskliwi, dzielili się swoją radością, tańczyli, śpiewali i krzyczeli. Cieszymy się wiedząc, że jeśli wytrwają w tym poświęceniu i miłości, otrzymają dużo głębszą miłość Pana Boga i swoich braci.
Adri, Oli and Mire. ŚMK z Meksyku
Zdjęcia na temat hisotrii ŚMK w Brazylii
Dziś chcemy sie z wami podzielić nagraniem o Brazylijskich ŚMK zawierającym parę zdjęć o historii ruchu w tym kraju.
Pozdrawiamy
Kolejna Świecka Misjonarka Kombonianka posłana do Afryki – Nova Contagem, Minas Gerais, Ipê Amarelo
…I Bóg powiedział “Nie podchodź bliżej, zdejmij sandały z nóg, bo ziemia na ktorej stoisz jest święta.” Fragment ten idealnie wpisuje się w życie Priscilli Garcia, jej równiez Bóg nakazał porzucić dotychczasowe życie, “wypasanie owiec” i ruszyć dalej, i podobnie jak w Biblii gdzie gorejący krzew się nie spalił, tak serce misjonarza, ciągle płonie lecz nigdy sie nie spala.
Priscilla, powtórzyła słowa z Księgi Wyjścia (rodział 13): Tak, pójdę do dzieci Izraela i powiem im: “Bóg Waszych ojców przysłał mnie do was…” Tego dnia – 28 Lutego 2016 roku, z błogosławieństwiem Bożym, oraz ojca prowincjała z Alcides w obecności społeczności parafialnej Marii Panny z Aparecida, Priscilla Garcia została posłana na 2 lata do Afryki. Mozambik wraz ze swoją kulturą czeka tam na nią, czeka również Bóg. My zaś tu w Brazylii będziemy podlić się za jej misję i wszystkie misje w Afryce.
Lourdes ŚMK Brazylia
List do rodziny komboniańskiej na Jubileuszowy rok Miłosierdzia
„Nie na krótką chwilę stworzył to Cudowne Serce… każde jego bicie wypełnione jest najczystszą i najmiłosierniejszą miłością do człowieka. Od momentu swego narodzenia, poświecony w żłóbku w Betlejem, spieszy aby głosić pokój temu światu po raz pierwszy: jako mały chłopiec w Egipcie, samotnik w Nazarecie, głosiciel dobrej Nowiny w Palestynie, dzieli swój los z biednymi, zaprasza maluczkich, aby do niego przyszli, dodaje otuchy w smutku, leczy chorych, i wskrzesza umarłych; wzywa, utrudzonych i przebacza skruszonym; umierając na krzyżu, z wielką łagodnością modli się za swoich oprawców, zmartwychwstały w chwale, posyła apostołów, aby głosili zbawienie całemu światu.”
(W 3323).
Droga Rodzino Komboniańska,
Wraz z tym listem – owocem modlitwy, przemyśleń i kontemplacji, kończymy Rok Życia Konsekrowanego i rozpoczynamy świętowanie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia. W związku z tym, chcielibyśmy przedstawić wszystkim członkom Rodziny Komboniańskiej część naszych przemyśleń, a w szczególności chcemy zaprosić każdego z osobna do życia pełnego wyzwań i szans, jakie daje nam i naszej rodzinie ten rok Miłosierdzia. Razem z tym listem, chcielibyśmy zaproponować wam dzień modlitwy powszechnej, mając w pamięci słowa Komboniego: „Wszechmoc modlitwy jest nasza siłą”
“Kochać i przebaczać”
Powołani łaską Boga do podążania za Chrystusem śladami Św. Daniela Komboniego “W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. (Ef 1:4), otrzymaliśmy również , jako integralną część naszego charyzmatycznego DNA, powołanie do kontemplowania przebitego serca Chrystusa Ukrzyżowanego, najbardziej wymownego przykładu nieskończonego miłosierdzia Boga względem całej ludzkości. Powołanie to pozwala nam przemieniać nasze wnętrze, abyśmy także mogli obejmować wszystkich miłością i miłosierdziem „ ku chwale majestatu swej łaski,
którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski.” (Ef 1:6-7).
Jako uczniowie i uczennice Chrystusa jesteśmy świadomi, że Ewangelia, którą chcemy głosić, jest większa niż my. Wezwanie nas do zaświadczenia o Chrystusie naszym życiem i słowami jest wymogiem dla nas jako kontynuatorów jego nauki, jednakże każdy z nas jest do tego powołany w innym stopniu i zakresie.
Poprzez naszą modlitwę codzienną, życie sakramentalne, kierownictwo duchowe i spotkania z braćmi i siostrami doświadczamy miłosierdzia Bożego. Jesteśmy wdzięczni Duchowi Świętemu, który działa w naszych sercach udzielając nam poczucia skruchy i oczyszczenia. Dziękujemy Bogu za radość z odpuszczenia win, radość, która odnawia nas i sprawia, że jesteśmy gotowi rozpoczynać wszystko na nowo, każdego dnia.
“Miłosierni jak Ojciec”: w naszych rodzinach i wspólnotach
Bóg kocha nas, przebacza nam i sprawia, że możemy doświadczać tajemnicy osobistego spotkania z nim i wyrażać jego miłosierdzie w stosunku do innych ludzi. W naszych wspólnotach i rodzinach, jesteśmy ciągle wzywani do wzajemnej akceptacji, poprzez Ducha Świętego, który jednoczy nas wokół Jezusa i sprawia, że jesteśmy jeszcze bardziej apostołami wieczernika.
W życiu codziennym, w momentach karcenia w braterski sposób naszych bliskich, a także podczas naszych spotkań i zebrań, dowiadujemy się w jakim stopniu żyjemy we wzajemnym miłosierdziu. Jeśli wszyscy staramy żyć się przesłaniem Dobrej Nowiny i miłosierną miłością Boga, pomagamy sobie wzajemnie wzrastać w Chrystusie, dostąpić oczyszczenia i pojednania z innymi.
Nasi bracia i siostry, członkowie rodziny, pomagają nam zrozumieć , że oni wybaczają nam wtedy gdy cierpliwie czekają i gdy robią krok w naszym kierunku. Sprawiają, że mamy kontakt z miłością, kiedy wierzą w nas pomimo naszych ograniczeń. Kiedy wspólnoty i rodziny żyją miłosierdziem, stają się miejscem łaski, uzdrowienia i pojednania w komunii z tymi, z którymi budują swoje życie, bez negowania trudności, słabości czy ograniczeń – swoich i innych osób.
Wszyscy mogą dostąpić łaski miłosierdzia którą my żyjemy. „Miłosierdzie nie zaprzecza sprawiedliwości, lecz raczej wyraża Boży sposób dotarcia do grzesznika, propozycję nowej szansy spojrzenia na siebie, nawrócenia i wiary” (MV 21).
Miłosierni w Ojcu: w społeczności apostolskiej
Bóg – nasz Ojciec, powołał nas do służby i dobrowolnej pracy w społeczności apostolskiej. Bardziej niż tylko do współpracy, wzywani jesteśmy do wzrastania, wychodzenia z siebie i przemienienia siebie w Chrystusa, posłusznego sługi. Nam, powołanym do życia zgodnie z nowym przykazaniem miłości: „Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem (Jn 13:34-35), Pan daje wszystkie potrzebne łaski po to aby głosić jego miłosierdzie i czynić nas zdolnymi do przebaczenia.
Dar miłosierdzia czyni nas zdolnymi do wyjścia z siebie, to życia czynami wrażliwości i wyrozumiałości dla innych: po to by być miłosiernymi względem ciała i względem ducha.
Często, ciężko jest nam żyć w miłosierdziu zgodnym z Duchem Chrystusowym. Zdaża się, ze jesteśmy bardziej zaangażowani w działalność charytatywną, misyjną względem tych, którzy są daleko a zapominamy o tych, z którymi żyjemy na co dzień, jako tych, których również jesteśmy powołani ewangelizować. Bóg, który chce żebyśmy byli miłosierni, pragnie byśmy byli miłosierni najpierw dla tych, którzy są najbliżej nas.
Miłosierni w Ojcu: względem dzieci Bożych
Nasz rodzaj służby zaprasza nas do powierzenia siebie Dzieciom Bożym, którzy witają nas w Jego imię. Doświadczenie uczy nas, ze jeśli jesteśmy otwarci i pokorni, nasi bracia i siostry będą miłosierni względem nas. Podejście arogancji i wyższości z naszej strony spowoduje różnego rodzaju negatywne reakcje. Powołanie do życia w miłosierdziu, (co też Komboni czynił) obliguje nas do podjęcia podróży w kierunku nawrócenia i życia pełnego prostoty, pokory i człowieczeństwa.
Miłosierni w Ojcu: w stosunku do instytucji
W czasie naszej przynależności do różnych Instytutów/ Grup/ Rodziny Komboniańskiej, wraz z wiekiem powinno w nas wzrastać poczucie miłości, zdrowej dumy i wdzięczności. Jednakże, niekiedy znajdujemy w sobie uczucia rozgoryczenia, destruktywnej krytyki oraz „terroryzmu plotek” jak nazywa to Papież Franciszek. Możemy mówić, że to jest część naszej ludzkiej natury naznaczonej grzechem i zmiennej. Nasze słabości nie powinny jednak ani nas zaskakiwać ani gorszyć. Nie powinny zmniejszać naszego poczucia przynależności, radości z faktu bycia Kombonianinem, czy naszego pragnienia zaangażowania w życie, a także naszego powołania do bycia świętym i zdolnym do poświęceń, śladami Komboniego. W tym roku, w roku Miłosierdzia, pozwólmy Bogu uleczyć nasz ból i rany, „ obleczmy się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość…” (Kol. 3:12) i oddajmy nasze nowe życie Rodzinie Komboniańskiej.
Miłosierni w Ojcu: Narzędzia miłosierdzia
Doświadczenie miłosierdzia napełnia nas radością i pragnieniem głoszenia słów „jego miłosierdzie nie zna granic”(PS. 25:6) Podążając za przykładem Św. Daniela Komboniego, doświadczenie Bożego miłosierdzia sprawia, że otwieramy nasze serca i ramiona w kierunku cierpiących po to byśmy „pociechę otrzymaną od samego Boga, mogli ofiarować innym w ich utrapieniu” (2 Kor 1:4). W naszej służbie i obecności pośród dzieci Bożych, poprzez „bycie misjonarzem” jesteśmy wezwani do uczestnictwa w misji ratowania ludzi poprzez Miłosierdzie Boże objawione w Jezusie.
A więc…świętujmy Miłosierdzie
W tym jubileuszowym roku, przez wstawiennictwo Maryi, Miłosiernej Matki, prośmy Boga Ojca o dar przyznania się, że potrzebujemy jego miłosierdzia, i naszym pragnieniem jest być pojednanym: ze sobą samym, z naszymi braćmi i siostrami z naszych wspólnot, z członkami naszych rodzin, z naszymi współpracownikami, wszystkimi, którym służymy oraz z Grupami i Instytutami Komboniańskimi.
W związku z tym, chcemy zaprosić wszystkich członków Rodziny Kombonianskiej – ŚMK, SMK, IŚMK, MKSJ, – i inne grupy /ruchy, które czerpią inspirację z charyzmatu Komboniego, do świętowania, 17 Marca 2016 roku, XX rocznicy beatyfikacji Św. Daniela Komboniego, poprzez dzień modlitwy i kontemplacji Miłosierdzia Bożego, o którym świadczył także Komboni. Jest to zaproszenie dla nas Wszystkich, jako jego dzieci, abyśmy pozwolili sobie na przemianę naszego wnętrza Miłosiernemu Sercu Jezusa oraz żebyśmy się odrodzili do miłosierdzia i zaangażowania w głoszenie słowem i czynem Bożego Miłosierdzia najbardziej opuszczonym i cierpiącym.
Z wyrazami głebokiej miłości
Rada Generalna i Koordynator Centralnej Komisji ŚMK
Centralna Komisja:
SMK – Siostry misjonarki Kombonianki
IŚMK- Instytut Świeckich Misjonarek Kombonianek,
MKSJ – Misjonarze Kombonianie Serca Jezusowego
ŚMK – Świeccy Misjonarze Kombonianie.
Rzym, 28 Luty, 2016.
